หลี่ปิง: ปรมาจารย์การอนุรักษ์น้ำในตำนานสำหรับรุ่นต่อๆ ไป

1、ม่านแห่งชีวิตในตำนานเริ่มต้นขึ้น
หลี่ปิง บุคคลในตำนานแห่งยุครณรัฐของจีน ได้ออกเดินทางอันยิ่งใหญ่เพื่อควบคุมน้ำในเขตซู่ในสมัยราชวงศ์ฉิน เขาเชี่ยวชาญด้านดาราศาสตร์และภูมิศาสตร์ และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าการเขตซู่โดยพระเจ้าจ้าวแห่งฉิน ในเวลานั้น กองบัญชาการซู่ต้องเผชิญกับอุทกภัยและภัยแล้งบ่อยครั้ง และอุทกภัยในลุ่มแม่น้ำหมินเจียงก็กลายเป็นอุปสรรคใหญ่ต่อการอยู่รอดและการพัฒนาของซู่ อาณาจักรซู่โบราณมีกิจกรรมควบคุมน้ำขนาดใหญ่สองกิจกรรม แต่ผลกระทบมีน้อยมาก หลังจากเข้ารับตำแหน่ง หลี่ปิงเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความเร่งด่วนและความสำคัญของการจัดการน้ำ ด้วยความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในด้านดาราศาสตร์และภูมิศาสตร์ เขาจึงเริ่มโครงการจัดการน้ำอย่างเป็นระบบ เขาเป็นผู้นำประชาชนในการตรวจสอบตามสถานที่จริงริมฝั่งแม่น้ำหมินเจียงด้วยตนเอง เพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์น้ำ ภูมิประเทศ และสภาพอื่นๆ และกำหนดแผนโดยละเอียดสำหรับการจัดการแม่น้ำหมินเจียง หลี่ปิงพบว่าหัวหน้าโครงการระบายน้ำที่ไคหมิงขุดไว้ไม่มีเหตุผล จึงตัดสินใจยกเลิกโครงการนี้โดยเด็ดขาด เขาย้ายทางระบายน้ำของโครงการชลประทานตูเจียงเอี้ยนขึ้นไปที่ภูเขาหยู่เล่ยในเขตกวนเซียน ซึ่งเป็นยอดของพัดตะกอนในที่ราบเฉิงตู การตัดสินใจครั้งนี้ทำให้มีการระบายน้ำในปริมาณมาก และวางรากฐานสำหรับการสร้างเครือข่ายคลองที่ราบรื่น ด้วยทักษะความเป็นผู้นำที่โดดเด่นและความมุ่งมั่น เขาจึงนำพาชาวซู่ให้ต่อสู้ดิ้นรนอย่างหนักเพื่อต่อสู้กับน้ำท่วม สร้างรากฐานที่มั่นคงสำหรับความเจริญรุ่งเรืองและการพัฒนาของซู่

2、วีรกรรมอันกล้าหาญในการควบคุมน้ำสร้างความฉลาด
（1）โครงการชลประทาน Dujiangyan: โครงการที่ส่งต่อกันมา
การก่อสร้างโครงการชลประทาน Dujiangyan มีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง ในสมัย Shu โบราณนั้นมีทั้งน้ำท่วมและภัยแล้ง และภัยพิบัติทางน้ำได้ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อชีวิตและผลผลิตทางการเกษตรของคนในท้องถิ่น หลังจากสำรวจภูมิประเทศและศักยภาพของน้ำอย่างถี่ถ้วนแล้ว Li Bing จึงตัดสินใจสร้างโครงการชลประทาน Dujiangyan ที่ช่องเขา Yulei ภูมิประเทศที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะที่นี่นั้นมีประโยชน์อย่างยิ่งต่อการก่อสร้างโครงการอนุรักษ์น้ำ เนื่องจากช่วยให้ระบายน้ำได้โดยไม่ต้องมีเขื่อนกั้นน้ำ
โครงการชลประทาน Dujiangyan ประกอบด้วยเขื่อนผันน้ำ Yuzui ฝาย Feisha และ Baopingkou เป็นหลักสำคัญ Yuzui แบ่งแม่น้ำ Minjiang ออกเป็นแม่น้ำสายในและสายนอก แม่น้ำสายในใช้สำหรับชลประทานที่ราบเฉิงตู ส่วนแม่น้ำสายนอกใช้สำหรับระบายน้ำท่วม ฝาย Feisha ไม่เพียงแต่ปล่อยน้ำท่วมในช่วงน้ำท่วมเท่านั้น แต่ยังใช้ประโยชน์จากกระแสน้ำวนเพื่อลดการสะสมของตะกอน รูปร่างของปากขวดมีลักษณะคล้ายคอขวด ไม่เพียงแต่ใช้สำหรับรับน้ำเท่านั้น แต่ยังใช้เพื่อควบคุมอัตราการไหลเข้าอีกด้วย
โครงการชลประทาน Dujiangyan มีอิทธิพลอย่างมาก โดยทำหน้าที่หลายอย่าง เช่น ควบคุมน้ำท่วม ชลประทาน และนำทาง ตั้งแต่เมื่อกว่า 2,000 ปีก่อน โครงการชลประทานได้ชลประทานพื้นที่เกษตรกรรมไปแล้วถึง 668,700 เฮกตาร์ ทำให้ที่ราบเฉิงตูเป็น "ดินแดนแห่งความอุดมสมบูรณ์" ที่มีน้ำอุดมสมบูรณ์และภัยแล้งเป็นระยะทางหลายพันไมล์ โครงการนี้ได้กลายเป็นต้นแบบของโครงการควบคุมน้ำในจีน ได้รับการยกย่องว่าเป็น "โครงการอนุรักษ์น้ำที่มีชีวิต" และรวมอยู่ในรายชื่อมรดกโลกในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2543

（2）การจัดการระบบแม่น้ำถัวเจียง
หลังจากบริหารจัดการแม่น้ำมินเจียงแล้ว หลี่ปิงก็เริ่มบริหารจัดการระบบแม่น้ำถัวเจียงด้วย เขาเดินทางมายังเกาจิงกวนในชิฟางเพื่อ “นำทางภูเขาลั่วทง” และสร้างโครงการอนุรักษ์น้ำเขื่อนลั่วโข่ว อุทกภัยจากแม่น้ำลั่วโข่วที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งที่นี่ก่อให้เกิดภัยคุกคามร้ายแรงต่อการผลิตทางการเกษตรและความปลอดภัยของชีวิตผู้คน ภูเขาชาของเราตั้งอยู่บนภูเขาเกาจิงกวน
หลี่ปิงใช้หลักการ “เผาด้วยไฟและฟาดด้วยน้ำ” เพื่อเจาะช่องเกาจิ้งกวน เยี่ยมชมปากปลาที่เรียกอีกอย่างว่าลั่วอี้ และแบ่งสาขาต้นน้ำของแม่น้ำถัวเจียง แม่น้ำลั่วสุ่ย ออกเป็นแม่น้ำด้านนอกและแม่น้ำด้านใน แม่น้ำด้านนอกใช้สำหรับระบายน้ำ ส่วนแม่น้ำด้านในใช้สำหรับชลประทาน ส่วนล่างประกอบด้วยจูหยาน ลี่หยาน และหั่วหยาน การสร้างโครงการอนุรักษ์น้ำลั่วโข่วหยานเสร็จสิ้นได้แก้ปัญหาภัยพิบัติทางน้ำในพื้นที่ตอนกลางและตอนเหนือของที่ราบเฉิงตู และพื้นที่ตอนล่างของแม่น้ำชีฟาง เหมียนจู กวงฮั่น ซินตู จินถัง และชิงไป่เจียง ไม่ถูกน้ำท่วมอีกต่อไป
การบริหารจัดการแม่น้ำหมินเจียงและระบบแม่น้ำถัวเจียงของหลี่ปิงแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงทักษะการจัดการน้ำอันยอดเยี่ยมและความรับผิดชอบต่อความเป็นอยู่ที่ดีของประชาชน ความสำเร็จของเขาไม่เพียงแต่ทำให้ภูมิภาคซู่เจริญรุ่งเรืองเท่านั้น แต่ยังทิ้งมรดกทางวัฒนธรรมอันล้ำค่าและประสบการณ์การจัดการน้ำไว้ให้คนรุ่นหลังด้วย

3、แนวคิดและภูมิปัญญาด้านการบริหารจัดการน้ำ
ความหมายที่แท้จริงของแนวคิดการจัดการน้ำของหลี่ปิง
การจัดการน้ำของหลี่ปิงยึดมั่นในหลักการ "ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ ปรับตัวตามยุคสมัย และปรับตัวตามสภาพท้องถิ่น" แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจอย่างลึกซึ้งและเคารพกฎธรรมชาติอย่างเต็มที่ การ "ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์และชี้นำตามนั้น" หมายถึงการไม่ละเมิดกฎธรรมชาติ เคารพและใช้กฎธรรมชาติอย่างเต็มที่ และแสวงหาความอยู่รอดและการพัฒนาของมนุษย์ ในระหว่างกระบวนการควบคุมน้ำ หลี่ปิงแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มที่จะเดินตามกระแสและชี้นำตามสถานการณ์ เขาสร้างโครงการชลประทาน Dujiangyan ที่ช่องเขา Yulei ซึ่งมีรูปร่างภูเขา ตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ และศักยภาพของน้ำที่ดี ความสูงตามธรรมชาติที่ลดลงเป็นแรงผลักดันศักยภาพตามธรรมชาติ

ภูมิปัญญาของงานจัดการน้ำของหลี่ปิงอยู่ที่การทำความสะอาดชายหาดและเขื่อนน้ำตื้นอย่างล้ำลึก หลังจากสำรวจภูมิประเทศและลักษณะภูมิประเทศของซู่ หลี่ปิงเชื่อว่าการควบคุมน้ำในซู่จำเป็นต้องมีเขื่อน หากไม่สร้างเขื่อน น้ำจะไม่ถูกกักเก็บและจะท่วมขังอย่างอิสระ เขื่อนระดับต่ำหมายถึงการฟื้นฟูเขื่อนที่ควรจะสอดคล้องกับขนาดเดิมและไม่ควรสร้างสูง มิฉะนั้น เขื่อนจะไม่มีบทบาทในการระบายน้ำท่วมและตะกอนในช่วงฤดูน้ำท่วม แต่จะกลายเป็นภัยคุกคามต่อพื้นที่ชลประทานเน่ยเจียงแทน แต่ไม่ควรต่ำเกินไป เพราะจะไม่มีผลในการปิดกั้นและเบี่ยงเบนน้ำ ก่อนซ่อมแซมเขื่อน จำเป็นต้องขุดทราย กรวด และหินกรวดที่สะสมอยู่ในก้นแม่น้ำก่อน มิฉะนั้น การไหลของน้ำจะไม่ราบรื่นและเขื่อนจะพังได้ง่าย แต่การขุดลึกไม่จำเป็นต้องดีกว่า แต่ควรทำให้มั่นใจว่าน้ำไหลราบรื่น ถ้าขุดลึกเกินไป อาจทำให้ฐานเขื่อนเคลื่อนตัวหรืออาจพังทลายลงมาจนเกิดการอุดตันใหม่ในพื้นแม่น้ำได้
กลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำมุ่งเน้นที่การผันน้ำเป็นหลัก

การจัดการน้ำของ Li Bing เน้นที่การขุดลอก ขุดลอกทางน้ำธรรมชาติและทางน้ำที่มีอยู่ ขุดและเปิดทางน้ำใหม่เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการระบายน้ำท่วมและชลประทาน ตัวอย่างเช่น ในระหว่างการก่อสร้างโครงการชลประทาน Dujiangyan เขาแบ่งแม่น้ำ Minjiang ออกเป็นแม่น้ำสายในและแม่น้ำสายนอกผ่านเขื่อนระบายน้ำ Yuzui แม่น้ำสายในใช้สำหรับชลประทานที่ราบ Chengdu และแม่น้ำสายนอกใช้สำหรับระบายน้ำท่วม Feisha Weir ใช้เอฟเฟกต์กระแสน้ำวนเพื่อลดการสะสมของตะกอนในช่วงน้ำท่วม ในขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่เป็นทางระบายน้ำ รูปร่างของปากขวดมีลักษณะคล้ายคอขวด ไม่เพียงแต่สำหรับการรับน้ำเท่านั้น แต่ยังสำหรับการควบคุมอัตราการไหลเข้าอีกด้วย กลยุทธ์การจัดการน้ำนี้ซึ่งเน้นที่การเบี่ยงเบนน้ำ ไม่เพียงแต่แก้ไขปัญหาภัยพิบัติทางน้ำได้อย่างมีประสิทธิภาพเท่านั้น แต่ยังบรรลุหน้าที่ต่างๆ เช่น การควบคุมน้ำท่วม การชลประทาน และการนำทาง ซึ่งสะท้อนให้เห็นปรัชญาการจัดการน้ำแบบดั้งเดิมของการอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ
การวางผังโครงการอนุรักษ์น้ำอย่างสมเหตุสมผล
ในกระบวนการควบคุมน้ำ Li Bing ได้วางโครงการอนุรักษ์น้ำอย่างสมเหตุสมผล โดยคำนึงถึงปัจจัยทางธรรมชาติ เช่น ภูมิประเทศและสภาพน้ำอย่างเต็มที่ งานหลักทั้งสามประการของโครงการชลประทาน Dujiangyan ได้แก่ เขื่อนกั้นน้ำปากปลา เขื่อนทรายลอยฟ้า และ Baopingkou ล้วนพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน มีหน้าที่เสริมซึ่งกันและกัน ชาญฉลาดในการทำงานร่วมกัน และบูรณาการกัน จนกลายเป็นโครงการระบบที่มีเค้าโครงที่สมเหตุสมผล ร่วมกันมีบทบาทสำคัญในการกั้นน้ำและแยกทราย การระบายน้ำท่วมและการกำจัดทราย และการกั้นน้ำและการกำจัดทราย เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีน้ำแห้งขาดแคลนและไม่มีน้ำท่วมในช่วงน้ำท่วม แก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ เช่น การกั้นน้ำแม่น้ำอัตโนมัติ การระบายทรายอัตโนมัติ และการควบคุมการไหลเข้า

นอกจากนี้ หลี่ปิงยังใช้หลักการ “เผาไฟและตีน้ำ” เพื่อจัดการระบบแม่น้ำถัวเจียง โดยเจาะเปิดเกาจิ้งกวนและซ่อมแซมปากปลาที่เรียกว่าหลัวเจี้ยน เพื่อแบ่งสาขาต้นน้ำของแม่น้ำถัวเจียง หลัวสุ่ย ออกเป็นแม่น้ำด้านนอกและแม่น้ำด้านใน แม่น้ำด้านนอกใช้สำหรับระบายน้ำ ส่วนแม่น้ำด้านในใช้สำหรับชลประทาน ส่วนล่างประกอบด้วยจูหยาน ลี่หยาน และหั่วหยาน การจัดวางโครงการอนุรักษ์น้ำที่สมเหตุสมผลนี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถและภูมิปัญญาอันโดดเด่นในการบริหารจัดการน้ำของหลี่ปิงได้อย่างเต็มที่

4、อิทธิพลอันลึกซึ้งและความสำคัญทางประวัติศาสตร์
ความสำเร็จด้านการจัดการน้ำของ Li Bing ได้สร้างผลกระทบอย่างลึกซึ้งและยั่งยืนต่อที่ราบเฉิงตู โครงการอนุรักษ์น้ำของโครงการชลประทาน Dujiangyan และระบบแม่น้ำ Tuojiang ภายใต้การนำของเขาได้เปลี่ยนที่ราบเฉิงตูจากดินแดนแห่งน้ำท่วมให้กลายเป็น "ดินแดนแห่งความอุดมสมบูรณ์" ที่นี่ ดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ทอดยาวหลายพันไมล์ เกษตรกรรมได้รับการพัฒนา และชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนก็เจริญรุ่งเรือง ที่ราบเฉิงตูได้กลายเป็นพื้นที่ผลิตธัญพืชที่สำคัญในจีน ซึ่งให้หลักประกันที่มั่นคงสำหรับเสถียรภาพและการพัฒนาของประเทศ

ชาวซู่ยกย่องหลี่ปิงให้เป็น “ปรมาจารย์แห่งเสฉวน” จากความสำเร็จอันโดดเด่นของเขาในการควบคุมน้ำ และวัดเอ๋อหวางถูกสร้างขึ้นที่เชิงเขาหยู่เล่ยในโครงการชลประทานตู้เจียงเอี้ยนเพื่อเป็นอนุสรณ์ กัวโม่รัวยกย่องเขาว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวิศวกรรมและเทคนิคที่โดดเด่นในประเทศจีน ในขณะที่จ่าวปูชูเชื่อว่าความสำเร็จของเขาจะเป็นประโยชน์ต่อคนหลายชั่วอายุคน ปรัชญาและวิธีการจัดการน้ำของหลี่ปิงไม่เพียงแต่มีบทบาทสำคัญในเวลานั้นเท่านั้น แต่ยังส่งผลอย่างลึกซึ้งต่อการพัฒนาประวัติศาสตร์การอนุรักษ์น้ำของจีนในรุ่นต่อๆ มาอีกด้วย
หลักการของพระองค์ที่ว่า “ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ ปรับมาตรการให้เข้ากับสถานการณ์และสภาพท้องถิ่น” และสูตรหกคำที่ว่า “ขุดลอกชายหาดให้ลึกและปลูกต้นไม้ให้ต่ำในเขื่อน” ได้รับการยกย่องว่าเป็นหลักการที่ไม่เปลี่ยนแปลงของการบริหารและบำรุงรักษาโครงการชลประทาน Dujiangyan ตั้งแต่สมัยพระเจ้า Zhao แห่ง Qin หลังจากผ่านไป 2,000 ปี ผู้สร้างโครงการอนุรักษ์น้ำในเวลาต่อมาได้นำภูมิปัญญาการจัดการน้ำของ Li Bing มาใช้และสืบทอดและพัฒนาอุตสาหกรรมอนุรักษ์น้ำของจีนอย่างต่อเนื่อง

Li Bing ไม่เพียงแต่มีส่วนสนับสนุนที่โดดเด่นในด้านการอนุรักษ์น้ำเท่านั้น แต่ยังมีส่วนสนับสนุนอย่างมากต่อการพัฒนาอารยธรรมโบราณ Shu โครงการควบคุมน้ำของเขาส่งเสริมเศรษฐกิจการเกษตรที่พัฒนาอย่างสูง รวมถึงการขนส่งภายในและภายนอกใน Shu ในเวลานั้น ทำให้ Shu กลายเป็นเขตเศรษฐกิจและวัฒนธรรมใหม่ที่มีลักษณะเฉพาะของท้องถิ่น กิจกรรมการจัดการน้ำของเขายังสะท้อนถึงคุณค่าของการชี้นำในการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ ซึ่งให้ภูมิปัญญาทางประวัติศาสตร์สำหรับการจัดการน้ำท่วมและภัยแล้งในโลกปัจจุบัน

หลี่ปิงได้รับความชื่นชมและความเคารพจากคนรุ่นหลังด้วยภูมิปัญญาอันล้ำเลิศ ความมุ่งมั่นอันแน่วแน่ และความทุ่มเทที่ไม่เห็นแก่ตัว ความสำเร็จของเขาจะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ตลอดไป และเป็นแรงบันดาลใจให้คนรุ่นหลังแสวงหาเส้นทางแห่งการอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนระหว่างมนุษย์และธรรมชาติอย่างต่อเนื่อง